کودک درون… غریبه ای آشنا که زندگی انسان را هدایت می کند.
همه روانشناسان به نوعی به قسمتی از ذهن معتقدند که چون تحمل آن برای روان فرد آسان نبوده و همچون سیاه چالی، انبارِ روان شده -نه انباری منفعل بلکه پویا و در حال حرکت-است.
روانکاو ها به آن ناخودآگاه و تحلیل متقابل ها کودک درون می گویند.
علیرغم کاربرد روزافزون “کودک درون” ، شناخت آن چندان کار آسانی نیست
به نظر جذاب می رسد اگر بگوییم آسان است و راهکار بدهیم اما غیر واقعی است..
با این وجود، برای آن که کمی نسبت به این قسمت ذهن خود آگاهی پیدا کنید بیایید یک تمرین یا شاید یک بازی انجام دهیم؛
قدیمی ترین و برجسته ترین خاطره ای که از خودتان بیاد دارید تصور کنید؛
…
خودتان را در آن خاطره به یاد بیاورید… احساساتتان…
موقعیتتان…
آدم هایی که کنارتان هستند…
.
سپس به این سوالات پاسخ دهید:
۱- احساساتتان در آن لحظه نسبت به خودتان چه بود؟
۲- چه افکاری در ذهنتان بود؟
۳- اگر امروز شما آن جا بودید، آن کودک شما را محرم اسرار و آرزوهایش می دید؟
۴- با شما صحبت می کرد؟
۵- شما چقدر به آرزوها و حرف هایش گوش می کردید؟
۶- چقدر برای تجربه نکردن احساسات آن کودک عکس العمل های تکانشی یا پیشگرانه انجام داده